+ نوشته شده در یکشنبه بیست و دوم مرداد ۱۳۹۱ ساعت 20:20 توسط پری
|
صبر کن سهراب...قایقت جا دارد؟
من هم از همهمه ی اهل زمین دلگیرم.
قدر دست هایم را بیشتر دانستم و قدر چشم هایم را و تازه فهمیدم چه شکوهی دارد... ایستادن بر روی دو پا آن لحظه که...به زمین خوردم!!!